Dat was de grootste domper uit het toernooi voor mij tot nu toe. Ik ging compleet voor de overwinning. Een leuke opening resulteerde in wederzijds hoge randschijven. Langzaam aan kreeg ik steeds meer voordeel. Ik kreeg dan ook tijdens de partij met de zet meer hoop op een overwinning. Na de tijdscontrole blijkt dat dat er niet in zit. Ik was enorm teleurgesteld. Ik was gelijk heel erg moe en helemaal leeg. Op dat soort momenten is topdammen heel erg zwaar.
Ja, Het Grote Rekenen. Het was al even bezig, maar het is nu in volle gang gekomen.
Chizhov en Valneris bijvoorbeeld. Zij moeten onderling gaan uitmaken wie zich kampioen mag noemen. Chizhov is enorm in het voordeel. Sowieso een punt voorsprong. Maar hij pakte vandaag een zeer welkome plusremise tegen Samb. En Valneris behaalde juist een minremise tegen Getmanski. Dus ook op dat punt staat Chizhov er nu beter voor. Dus zelfs als Chizhov de volgende twee partijen (laatste ronde tegen Valneris) gelijkwaardig remise speelt en Valneris wint van Schwarzman, dan wint Chizhov op grond van het saldo van de plus- en minremises.
Ik wil niet zeggen dat Chizhov al wereldkampioen is, maar hij staat met zo’n uitgangssituatie natuurlijk al met meer dan één been op het bovenste plaatsje van het ereschavot.
Gérard doet het goed. Hij is een heel constante toernooispeler en grijpt zijn kansen wanneer hij die krijgt. Daarachter is het enorm dringen geblazen. Veel te veel spelers naar mijn zin met een “+1-score”…
Wie moet nog tegen wie. Hoeveel plusremises heeft de één, hoeveel overwinningen de ander. Iedereen zit te rekenen. Wikken en wegen; hoe hoog kan ik nog komen, waar moet ik risico nemen en waar niet? Dat hoort bij die laatste ronden. Zondag zullen we het allemaal weten.
Maar weer komt die vreemde regel om de hoek kijken dat bij gelijk eindigen het aantal overwinningen het belangrijkste is. Het is moeilijk om mensen ervan te overtuigen dat het aantal overwinningen geen maatstaf is voor kwaliteit! Het zou toch veel logischer zijn als het aantal plusremises het eerste criterium zou zijn?
Ik wil correct dammen. Geen onverantwoorde gekkigheden uithalen. Iemand die dat wel doet, loopt wel eens tegen een nederlaag op en als hij geluk heeft ook nog tegen een aantal overwinningen. Maar dat moet dan toch niet mede de rangschikking bepalen? Tegenover die extra overwinningen die die persoon boekt staan immers extra nederlagen.
Juist het verschil in plusremises geeft aan hoe veel vaker iemand nog eens dicht bij een overwinning is geweest. Die zijn dan toch belangrijker dan het aantal overwinningen? Hiervoor is die plusremise toch bedacht?
Hadden we het systeem van de puntenoverwinning maar… dan zou dit geen issue zijn. Ik ben een groot voorstander van de puntenoverwinning. Dat mag bekend zijn. Niet persé voor alle wedstrijden. Voor topwedstrijden. Het maakt juist die wedstrijden zoveel leuker, zoveel interessanter. Het geeft zoveel meer inhoud aan topwedstrijden. Juist ook voor de spelers.
Het is jammer dat een match om het WK nu door groteske blunders in sneldampartijtjes wordt beslist. Terwijl er inmiddels een adequaat middel bedacht is en dat omarmd wordt door vele topspelers.
Maar goed. Ik wil deze column niet misbruiken voor een pleidooi voor de puntenoverwinning. Voordat ik stop, wil ik u toch nog even deelgenoot laten zijn van het bijna-drama dat zich vandaag afspeelde.
Na mijn anti-dammen van vandaag, kwam ik in een volkomen gelijkwaardig eindspel terecht. Georgiev probeerde er nog meer uit te halen, maar naar mijn idee zaten we een paar uur nutteloos te schuiven.
Na mijn 75e zet dacht ik er weer netjes een uurtje bij te krijgen voor de volgende 25 zetten. Maar de wedstrijden op dit WK duren maximaal drie uur. Iedereen wist dat. Behalve ik. Dat verwijt ik overigens niemand behalve mezelf.
Met nog zeven seconden op de klok voor mij, gaf Georgiev, een ware gentleman, uiteindelijk remise. Hij had ook nog tien zetten door kunnen spelen en me door de klok heen kunnen drukken. Een andere WK-finalist verzekerde me ervan dat hij zich niet zo vredelievend had opgesteld. Dat was dan toch weer even het oog van de naald waar ik door heen kroop. Want anders was ik heel wat verder af geweest van die plaats bij de eerste zes die ik nog steeds hoop te bereiken…
Mooie gewetensvraag voor u om mee af te sluiten: stel u was Georgiev in die situatie. Wat had u gedaan?
