In gesprek met mezelf
Omdat die voorrondes toch wat moeizaam verliepen, heb ik het idee al een heel toernooi achter de rug te hebben. De vermoeidheid lijkt toch een beetje toe te slaan.
Ik ben dan ook niet tevreden over de eerste twee finalerondes. Er sprak te weinig uit mijn spel. Niets afgedwongen, twee vlakke remises.
Natuurlijk niet de minste spelers, Baljakin en Valneris. Van iets ander kaliber dan Mongolen, Brazilianen en Belgen; met alle respect voor iedereen die het tot dit toernooi heeft geschopt. Maar die finalegroep bestaat natuurlijk uit stuk voor stuk meer dan uitstekende spelers. Je vraagt je bijna af tegen wie je in godsnaam moet winnen. Maar ik zal nu het tij moeten keren in een goed gesprek met mezelf. Ook in deze finalegroep zijn er niveauverschillen. In de komende week moet ik vol vuur spelen en de kwetsbaren onder ons stevig aan de tand gaan voelen. Het moet beter dan het in de afgelopen twee dagen is geweest.
Van alle overige finalisten maakt Chizhov tot nu toe het meeste indruk. Hij speelt enorm gedreven. Komt bijna spelenderwijs in het voordeel en wint zijn partijen gemakkelijk. Vandaag heeft hij mogelijk zelfs gewonnen staan tegen Georgiev.
Georgiev daarentegen heeft tot nu toe nog niet laten zien, wat je normaal gesproken van hem verwacht. Hij heeft nog niet kunnen overtuigen. Nee, voor mij is Chizhov op dit moment de favoriet.
Valneris heeft overigens als toernooispeler bij uitstek de capaciteiten om hoge ogen te ogen. Hij is, ook in dit gezelschap, in staat zijn kansen te creëren.
Morgen een rustdag. Nou ja, niet echt, dammen voor de clubcompetitie tegen Angarde. Maar vanaf zondag staan ze weer voor me klaar. Ik moet zorgen dat ik dan ook klaar sta. Nog niets aan de hand, twee uit twee met die tegenstanders is niet vreemd. Maar het spel moet anders. Ieder veel succes toegewenst in zijn partij komende zaterdag. Ik ga ondertussen eens even ernstig praten met ene Kees Thijssen.
|
