Verslag zeventiende ronde WK, 21 mei 2003
Door: Leen de Rooij
Georgiev speelt al een paar dagen minder zelfbewust. Tegen Ba kreeg hij geen enkele kans op het nemen van initiatief. Hij zocht expansie op de linkervleugel via veld 21, maar daar stond de verdediging van Ba uitstekend opgesteld. De wereldkampioen probeerde tevergeefs het initiatief tot zich te trekken, maar dat dreigde zich zelfs tegen hem te keren. Ba wikkelde met een combinatie naar remise af.
Ndjofang opende in zijn partij tegen Andall de aanval via de korte vleugel. Zijn lange vleugel stond niet optimaal opgesteld, maar Andall speelde zonder plan. Ndjofang bouwde zijn voordeel bekwaam uit en won verdiend.
Erdenebileg en Thijssen speelden een ingewikkelde partij in de z.g. Kellervariant. Thijssen kwam zeer goed te staan. Erdenebileg ging langs de rand van de afgrond, maar Thijssen kon niet tot winst komen.
Schwarzman en Jansen speelden een buitengewoon interessante partij. Merkwaardig genoeg kon Schwarzman op een bepaald moment dezelfde combinatie nemen waarmee Georgiev eerder won van Erdenebileg. De positie was iets anders en de stand was met verwisselde kleuren. Jansen hield de korte vleugel van Schwarzman in een stevige greep. Jansen miste een goed kans op voordeel. Toen Schwarzman los kwam, moest Jansen uitkijken. Daarom leek het niet onverstandig dat Jansen een dure combinatie naar dam nam. Schwarzman probeerde het ongelijk van zijn tegenstander te bewijzen, maar de partij eindigde probleemloos in remise.
Valneris blaakte van zelfvertrouwen na drie achtereenvolgende overwinningen. Hij speelde ook tegen Milshin vol zelfvertrouwen, alsof hij al wereldkampioen was. Met indrukwekkend spel won de Let zijn vierde partij op rij. Hij kwam daarmee op gelijke hoogte van Georgiev en stelde nadrukkelijk zijn kandidatuur voor de titel.
Koyfman had in dit toernooi nog niet veel laten zien. Tegen Heusdens koos hij echter volop voor de aanval. Wellicht beschouwde hij onze landgenoot na diens mindere prestaties in de tweede toernooihelft als aangeschoten wilde. Heusdens nam de uitdaging aan. Door een grote blunder van Koyfman kwam er een onverwacht einde aan de merkwaardige partij.
Samb kwam al spoedig tegen Veytsman gemakkelijker te staan. De Amerikaan houdt er soms rare opvattingen over het positiespel op na. Hij had een merkwaardige schijvenverdeling omdat zijn lange vleugel bijna helemaal leeggespeeld was. Samb had geen moeite om de partij te winnen.
Clerc koos tegen Getmanski voor de z.g. Molimardvariant. Aanvankelijk ging Getmanski op de uitdaging in, maar later ruilde hij de voorpost weg, omdat die duidelijk een lastpost was geworden. Clerc hield daarna gemakkelijker spel, omdat zijn schijven beter stonden geformeerd. Toen Getmanski de aanval koos, leken de kansen te kantelen, echter zonder dat Clerc werkelijk in gevaar kwam.
Buzhinski speelde tegen Gantwarg schaamteloos afbraakspel. Gantwarg kon er niet veel tegenover stellen. Beide spelers lijken te verlangen naar het einde. De partij eindigde in een bloedeloze remise.
Tsjizjov en Sijbrands speelden een klassieke partij met wederzijdse randschijven. Beide spelers hadden belang bij een overwinning, maar zij kenden de kracht van de ander. Ook hier was remise het logische resultaat.